قیمت خانه پیش ساخته

سرمایه گذاری تجاری در تصویر با دقت مدیریت شده شرکت ، علائم خرده فروشی ، مارک های نمادین ، ​​محافظت از علامت تجاری و مفاهیم پیچیده برند. [16]

در دوره قرون وسطی ، استفاده از تابلوهای راهنما به طور کلی برای بازرگانان اختیاری بود. با این حال ، ناجیان موضع دیگری داشتند. از اوایل قرن 14 ، قوانین انگلیس مهمانخانه دارها و صاحبخانه ها را مجبور به نشان دادن علائم مربوط به اواخر قرن 14 کرد. در سال 1389 ، پادشاه انگلیس ، ریچارد دوم ، مالکان را مجبور به نصب تابلوهایی در خارج از محل کار خود کرد. در این قانون آمده است: "هر كسی كه به قصد فروش آن در شهر شراب درست كند ، باید تابلویی را آویزان كند ، در غیر این صورت آل خود را از دست می دهد." [17] این قانون برای این بود كه خانه های عمومی را به راحتی از نظر کیفیت بازرسی از نظر بازرسان عبور دهد. شیرینی که تهیه کردند (در این دوره ، نوشیدن آب همیشه خوب نبود و جایگزین معمول آل بود). در سال 1393 یک ناجی بخاطر عدم نمایش علائم تحت پیگرد قانونی قرار گرفت. رویه استفاده از علائم در کل قرون وسطی به انواع دیگر موسسات تجاری گسترش می یابد. [18] قانون مشابهی در اروپا وضع شد. به عنوان مثال ، در فرانسه دستوراتی در سال 1567 و 1577 صادر شد که مهمانخانه دارها و میخانه داران را مجبور به نصب تابلوها می کرد. [19]

قیمت خانه پیش ساخته
سر ساراچین: تابلوی میخانه در بات ، انگلستان
شهرهای بزرگ ، جایی که بسیاری از مکانها تجارت یکسانی را انجام می دادند ، و به ویژه ، جایی که اینها در یک خیابان تجمع می کردند ، یک علامت تجاری ساده برای تمایز یک خانه از خانه دیگر کافی نبود. بنابراین ، بازرگانان شروع به استفاده از دستگاه های مختلف برای تمایز خود کردند. گاهی اوقات تاجر به نام خودش از rebus استفاده می کند (به عنوان مثال دو خروس برای نام Cox). بعضی اوقات او تصویری از یک حیوان یا شی object دیگر یا پرتره ای از یک شخص شناخته شده را به تصویب می رساند که به نظر او احتمالاً جلب توجه می کند. علائم دیگر از ارتباط مشترک دو جسم ناهمگن استفاده می کردند ، که (غیر از مواردی که نشانگر rebus هستند) در برخی موارد صرفاً یک ترکیب غریب بودند ، اما در برخی دیگر ناشی از تصور غلط علامت از خود علامت بود (به عنوان مثال ترکیب پا و ستاره ممکن است در بازنمایی نشان پرورده یا از فساد در گفتار عامه منشأ گرفته باشد (به گفته برخی گفته می شود ترکیبی از بز و قطب نما ، فساد خداوند است).

در همین زمان ، برخی از تولیدکنندگان شروع به سازگاری از نشان ها یا نشان های خانواده های اصیل به عنوان نوعی تأیید کردند. این افراد بدون در نظر گرفتن زبان هیرالدیک توسط مردم توصیف می شود ، و بنابراین علائمی مانند شیر سرخ ، اژدهای سبز و غیره ، به ویژه به عنوان علائم میخانه آشنا شده اند. در قرن 17 و 18 ، تعداد خانه های تجاری که به طور فعال اسلحه های سلطنتی را در محل خود نشان می دادند ، بسته بندی و برچسب گذاری آنها افزایش یافته بود ، اما بسیاری از ادعاهای حمایت سلطنتی جعلی بود. تا سال 1840 ، قوانین مربوط به نمایش بازوهای سلطنتی برای جلوگیری از ادعاهای دروغین سختگیرانه تر شد. در اوایل قرن نوزدهم ، هنگامی که ملکه ویکتوریا در طول 64 سال سلطنت خود حدود 2،000 حکم سلطنتی اعطا کرد ، تعداد اعطای حکم سلطنتی به سرعت افزایش یافت. [20]

منطقه ای با چراغ قرمز در آمستردام
از آنجا که هدف تابلوها جلب نظر مردم بود ، اغلب از ویژگی های پیچیده ای برخوردار بودند. تابلوها نه تنها خود بزرگ و گاه دارای شایستگی هنری زیادی بودند (به ویژه در قرن 16 و 17 ، زمانی که به بیشترین مد خود رسیدند) بلکه ستون ها یا تکیه گاه های فلزی از خانه های خیابان ، که تابلوها از آن چرخیده بودند ، بیرون زده اند ، اغلب به طور مفصل کار می شد ، و بسیاری از نمونه های زیبا از پشتیبانی از آهن ساخته شده در انگلیس و قاره اروپا زنده مانده است.

علائم بیرونی از قرن شانزدهم یکی از ویژگیهای بارز خیابانهای لندن بود. تابلوهای بزرگ و بزرگ از راه های باریک به دلیل ازدحام بیشتر خیابان های شهر با تردد وسایل نقلیه به یک خطر تبدیل شده و باعث آزار می شود. با گذشت زمان ، مقامات مجبور به تنظیم اندازه و محل قرارگیری علامت های بیرونی شدند. در سال 1669 ، یک فرمان سلطنتی فرانسه اندازه بیش از حد تابلوها و طرح بیش از حد آنها در خیابان ها را ممنوع کرد. در پاریس در سال 1761 و در لندن ، در حدود 1762-1973 ، قوانینی وضع شد که به تدریج تابلوهای نشانه را مجبور به برداشته شدن یا ثابت ماندن در برابر دیوار می کرد.

در بیشتر قسمت ها ، تابلوها فقط در ارتباط با مسافرخانه ها باقی مانده اند که برخی از بزرگترین هنرمندان آن زمان تابلوهای تابلو می کشیدند و معمولاً نام کاروانسرا را نشان می دادند. با لغو تدریجی تابلوها ، شماره گذاری خانه ها از اوایل قرن هجدهم در لندن آغاز شد. این اقدام از اوایل سال 1512 در پاریس انجام شده بود و با نزدیک شدن به قرن هجدهم تقریباً جهانی شده بود ، اگرچه تا سال 1805 اجرا نشد. عامل مهم دیگر این بود که در طی قرون وسطی درصد زیادی از مردم بی سواد بودند و بنابراین تصاویر به عنوان وسیله ای برای شناسایی خانه عمومی مفیدتر بودند. به همین دلیل اغلب دلیلی برای نوشتن نام م establishmentسسه در تابلو و مسافرخانه های باز شده بدون نام رسمی نوشته شده وجود نداشت - نامی که بعداً از