کانال پیش عایق آریا بارون

کانال پیش عایق آریا بارون - ترکیب کلرید منیزیم. سیستم های کاتالیستی مبتنی بر کاتالیزورهای محلول ، متالوسن ها ، در سال 1976 توسط والتر کامینسکی و هانسجورگ سین گزارش شدند. خانواده های کاتالیزور مبتنی بر زیگلر و متالوسن ثابت کرده اند که در کوپلیمر سازی اتیلن با سایر الفین ها بسیار انعطاف پذیر هستند و پایه ای برای طیف گسترده ای از رزین های پلی اتیلن موجود از جمله پلی اتیلن با چگالی بسیار کم و پلی اتیلن خطی با چگالی کم شده اند. این نوع رزین ها ، به شکل الیاف UHMWPE ، (از سال 2005) در بسیاری از کاربردهای با مقاومت بالا جایگزین آرامیدها شده اند.

خواص
خواص پلی اتیلن را می توان به خواص مکانیکی ، شیمیایی ، الکتریکی ، نوری و حرارتی تقسیم کرد. [13]

خواص مکانیکی پلی اتیلن
پلی اتیلن از مقاومت ، سختی و سختی کمی برخوردار است ، اما دارای شکل پذیری و مقاومت در برابر ضربه و همچنین اصطکاک کم است. این نشان دهنده خزش شدید تحت نیروی مداوم است که می تواند با افزودن الیاف کوتاه کاهش یابد. هنگام لمس احساس مومی می کند.

خواص حرارتی
کاربرد تجاری پلی اتیلن با نقطه ذوب پایین آن در مقایسه با سایر گرمانرمها محدود می شود. برای گریدهای تجاری رایج پلی اتیلن با چگالی متوسط ​​و بالا ، نقطه ذوب معمولاً در محدوده 120 تا 130 درجه سانتی گراد (248 تا 266 درجه فارنهایت) است. نقطه ذوب برای پلی اتیلن تجاری با چگالی کم به طور معمول 105 تا 115 درجه سانتی گراد (221 تا 239 درجه فارنهایت) است. این دما با نوع پلی اتیلن به شدت متفاوت است ، اما حد بالایی نظری ذوب پلی اتیلن 144 تا 146 درجه سانتیگراد (291 تا 295 درجه فارنهایت) گزارش شده است.

خواص شیمیایی
پلی اتیلن از هیدروکربن های غیر قطبی ، اشباع شده با وزن مولکولی بالا تشکیل شده است. بنابراین ، رفتار شیمیایی آن مشابه پارافین است. ماکرومولکولهای منفرد وابسته به کووالانسی نیستند. به دلیل ساختار مولکولی متقارن ، تمایل به تبلور دارند. پلی اتیلن کلی تا حدی بلوری است. تبلور بالاتر چگالی و پایداری مکانیکی و شیمیایی را افزایش می دهد.

اکثر گریدهای LDPE ، MDPE و HDPE مقاومت شیمیایی بسیار خوبی دارند ، بدین معنی که توسط اسیدهای قوی یا بازهای قوی مورد حمله قرار نمی گیرند و در برابر اکسیدان های ملایم و عوامل احیا کننده مقاوم هستند. نمونه های بلوری در دمای اتاق حل نمی شوند. پلی اتیلن (غیر از پلی اتیلن متقاطع) معمولاً می تواند در دمای بالا در هیدروکربن های معطر مانند تولوئن یا زایلن یا در حلال های کلر مانند تری کلرواتان یا تری کلروبنزن حل شود. [14]

پلی اتیلن تقریباً هیچ آبی جذب نمی کند. نفوذ پذیری گاز و بخار آب (فقط گازهای قطبی) نسبت به بیشتر پلاستیک ها کمتر است. از طرف دیگر ، اکسیژن ، دی اکسید کربن و طعم دهنده ها می توانند به راحتی از آن عبور کنند.

در صورت قرار گرفتن در معرض نور خورشید ، PE می تواند شکننده شود ، کربن سیاه معمولاً به عنوان تثبیت کننده UV استفاده می شود.

پلی اتیلن با شعله آبی با نوک زرد به آرامی می سوزد و بوی پارافین (شبیه شعله شمع) می دهد. با از بین بردن منبع شعله ، سوختن ادامه می یابد و قطره تولید می کند. [15]

پلی اتیلن را نمی توان بدون چسباندن قبل از آن ، با چسب ها منقوش یا پیوند داد. اتصالات با مقاومت بالا با جوشکاری پلاستیک به راحتی حاصل می شوند.

خواص الکتریکی پلی اتیلن
پلی اتیلن عایق الکتریکی خوبی است. این مقاومت خوبی در برابر درختکاری الکتریکی دارد. با این حال ، به راحتی از نظر الکترواستاتیکی شارژ می شود (که می تواند با افزودن گرافیت ، کربن سیاه یا عوامل ضد استاتیک کاهش یابد).

خواص نوری
بسته به سابقه حرارتی و ضخامت فیلم ، PE می تواند بین تقریباً شفاف (شفاف) ، شیری مات (شفاف) و مات متفاوت باشد. LDPE بیشترین ، LLDPE کمی کمتر و HDPE کمترین شفافیت را دارد. اگر بلورها از طول موج نور مرئی بزرگتر باشند ، شفافیت کاهش می یابد. [16]

فرآیند تولید پلی اتیلن یا پلی اتیلن
مونومر
اسکلت اتیلن
مدل سه بعدی اتیلن
اتیلن (اتن)
ماده تشکیل دهنده یا مونومر اتیلن (نام اتن IUPAC) ، هیدروکربن گازی با فرمول C2H4 است که می تواند به عنوان یک جفت گروه متیلن مشاهده شود (−CH
2−) به هم متصل شده اند. مشخصات معمول برای خلوص PE کمتر از 5 ppm برای آب ، اکسیژن و سایر محتوای آلکنها است. آلاینده های قابل قبول شامل N2 ، اتان (پیش ماده مشترک اتیلن) ​​و متان هستند. اتیلن معمولاً از منابع پتروشیمی تولید می شود ، اما در اثر کم آبی اتانول نیز تولید می شود. [14]

بسپارش
پلیمریزاسیون اتیلن به پلی اتیلن با معادله شیمیایی زیر شرح داده شده است:

n CH
2 = CH
2 (گاز) → [−CH
2 − CH
2−]
n (جامد) ΔH / n = -25.71 ± 0.59 کیلوکالری / مول (-107.6 2.5 کیلوژول در مول) (17)
اتیلن یک مولکول پایدار است که فقط در تماس با کاتالیزورها پلیمری می شود. تبدیل بسیار گرمازا است. پلیمریزاسیون هماهنگ فراگیرترین فناوری است ، به این معنی که از کلریدهای فلز یا اکسیدهای فلز استفاده می شود. متداول ترین کاتالیزورها از کلرید تیتانیوم (III) تشکیل شده است ، کاتالیزورهای به اصطلاح Ziegler – Natta. یکی دیگر از کاتالیزورهای رایج ، کاتالیزور فیلیپس است که با رسوب اکسید کروم (VI) روی سیلیس تهیه می شود. [14] پلی اتیلن می تواند produ باشد